Categorie: mijmeringen

Of toch alleszins anders. In ons land is er ‘s nachts overal licht. Je moet al ver zoeken om echt een donker plek te vinden.

Met al dat licht zie je de dingen en de omgeving die je kent op een andere manier en ontdek je soms verrassende taferelen.

Zo fietste ik onlangs langs de tuin in mijn buurt die ik redelijk goed dacht te kennen. De felle tuinverlichting die toevallig aanstond, zorgde ervoor dat ik nu pas merkte dat één van de grote dennenbomen aldaar compleet schuin overhelde. Hetgeen ik met daglicht nooit had gezien.

Een vondst. Een hulpstuk. Hoe onzekerheid ons in de ban houdt.

Het interessante aan licht is dat het niet alleen een vorm van straling is, maar ook materie is. In wetenschappelijke termen ‘fotonen’.

Dus voelbaar. Tastbaar. Met een geur en een smaak.

Duisternis is niet enkel de (ogenschijnlijk) afwezigheid van zichtbare straling, maar de materie in geringe hoeveelheid. De lichte aanraking. De haast onmerkbare beroering. Het aanvoelen omgeven door alle twijfels. Precies alsof die materie er niet is. Of verbreed. Of verwijd. Of subtiele afwezig.

Een beproeving voor onze geest die deze tastbare leegte vult met spoken en monsters. We zijn het niet gewend te leven in een wereld waarin de materie zo ijl wordt. Transparant. We verliezen elke houvast.