De nacht verkennen heeft iets hypnotisch.
Deze zondagnacht ben ik weer op stap gegaan. Zondagen zijn rond 3 of 4uur in de ochtend doorgaans zeer rustig (eindelijk!). Na de gekte van het carnaval van afgelopen weekend had ik nu nood aan de rust en kalmte van lege straten, aan abstractere beelden en aan andere geluiden.
De nacht bekoort en verleidt. Als je er moedwillig aan toegeeft wordt je letterlijk in de nacht gezogen en opgenomen. Als in een trance. Wat je ontdekt is niet iets nieuws, maar de vertoning van de wereld op een andere, afwijkende manier.
Bv. de vekeerslichten aan de lege kruispunten die onafgebroken en volgens een vast patroon van rood naar groen springen zonder dat de lichtsignalen tot iets dienen. Fascinerend.
Die fascinatie benoemt de Franse filosoof Michaël Fœssel als: “zintuigen ontwapend” (Les sens désarmés) omdat de zintuigen niet meer te vertrouwen zijn.
