In het mooie “Centre Pompidou” in Metz loopt er tot 15 april een interessante tentoonstelling over de verbeelding van de nacht. Schilderkunst, fotografie, video, film, audio, installaties komen allemaal aan bod.
Een indrukwekkende en inspirerende verzameling kunstwerken.
De nachten worden beduidend korter. De tijd bruikbaar voor de opnames ook! Ik denk niet alles te zullen kunnen filmen. Al kan ik mij van dat “alles” geen duidelijk beeld vormen: wat ontbreekt er eigenlijk? Je zou de nacht ook in één shot kunnen filmen. ’t is eerder een gevoel niet alles van de nacht te zullen kunnen vatten. Een beetje frustrerend eigenlijk.
Per definitie is de nacht door niets begrensd en een gevoel van oneindigheid (geen-einde) beheerst je als je de nacht verkent. Maar nu de nachtelijke tijd inkrimpt, vervaagt het gevoel van onbegrensdheid ook. De betovering verdwijnt. De zakelijke nuchterheid begint de bovenhand te halen.
Deze morgen rond 5u30 torende de volle maan hoog en groot boven de daken in het Westen. In het Oosten was de hemel al donkerblauw. Dageraad & vrieslucht.
Peindre la nuit, c’est montrer que le monde ne chavire pas à chaque crépuscule mais qu’il se métamorphose. Là où l’on voit moins bien, on voit différemment : hors de la protection imposante du soleil, couleurs et formes prennent une allure inattendue. Il y a beaucoup à apprendre et à percevoir de ces alternances.
Michaël Fœssel, “Peindre la nuit” p. 15
Kon het niet laten….
“Process, like life, is a journey, with all that implies… Very often we live goals instead of living life. When we do that we short-change ourselves. When we learn to savor the joys of life, we learn to value life. Not just our own, but the lives of others.”
Elaine Bass – reflections on Quest.
Dit is hoe Frank Stella de duisternis schildert.- Foto van Matthew Antezzo, 1956
